روش T-Coding که مبتنی بر نظریه ارتباط دهی است، روش آموزش لغات است که به یادگیرندگان کمک می کند واژه ها را سریعتر یاد بگیرند و آنها را آسانتر به یاد آورند.
این روش بر تعداد ارتباط هایی تاکید دارد که یک واژه می تواند به منظور تعامل با ارتباط های قبلی در ذهن یادگیرنده ایجاد کند یا صرفاً ارتباط جدیدی را به نوبه خودش ایجاد کند. هر چه فرد ارتباط های بیشتری ایجاد کند، یادگیری آسانتری را تجربه می کند و یادآوری سریعتر رخ خواهد داد.
این روش از قواعد استانداردی (که در دانشگاه Texas ارائه شد) پیروی می کند و کدها زمانی اثربخش هستند که قواعد رعایت گردند و به شیوه ای علمی قواعد به کار گرفته شوند. بنابراین کدهای ایجاد شده توسط افراد بدون مهارت قابل قبول، اثربخش و قابل اعتماد نیستند.
تنها مقصود و کاربرد این روش کمک به فرایند یادگیری و یادآوری راحت تر و سریعتر است و این روش چنان عمل می کند که یادگیرنده این کار را بدون هیچ تلاش خاصی انجام می دهد. بدین معنی که ماموریت این روش آموزش معنای واژه انگلیسی در زبان دوم است؛ بنابراین ادعایی وجود ندارد که این روش توانایی گفتاری، شنیداری، نوشتاری را بهبود می بخشد، اگر چه تا حدی تاثیرگذار است.
روش T-Coding در واقع بر توانایی خواندن و ترجمه یادگیرندگان تاثیرگذار است که آن را برای فعالیت های فوق الذکر به کار می برند